Član
RE: Automobili koji su obiljezili istoriju auto-industrije (TRABANT-str.15)
Honda Prelude
(1978-2001)
1978 godina
<a href="http://tinypic.com?ref=axfcxk" target="_blank"><img src="http://i56.tinypic.com/axfcxk.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Prozvodnja prve generacije Prelude je počela 1978. Bila je treći glavni model u Hondinoj modernoj konstrukciji, priključujući se Civic-u i Accord. Dizajn kola je bio kombinacija trenutnog modela Civic-a i Accord-a. Prelude je bila opremljena sa 1751 cc SOHC CVCC rednim četvorocilindričnim motorom koji je proizvodio 72 hp i 94 torque sa 5-brziniski prenos, kao i 68 hp sa 2-brzinskim automatik menjačem nazvanim Hondamatik.
1983 godina
<a href="http://tinypic.com?ref=mrycll" target="_blank"><img src="http://i52.tinypic.com/mrycll.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Druga generacija modela Prelude je imala “preklapajuće” prednje farove koji su se u neaktivnom stanju uvlačili u karoseriju, što je doprinosilo poboljšanju aerodinamike prednjeg dela i smanjenju vazdušnog otpora kretanju. U aktivnom stanju su prednji farovi značajno povećavali vazdušni otpor kretanja, naročito pri većim brzinama.
Kad se otpočelo sa ugradnjom 2-litarskog DOHC motora, prednja hauba je blago modifikovana obzirom da veći motor nije mogao da stane u motorni prostor prvobitne verzije. Evropska verzija je takodje doživela blage modifikacije na zadnjoj svetlosnoj grupi i prednjim i zadnjim branicima koji su bili farbani u boji koroserije. Obzirom na poprilično malu težinu (1025 kg) i veliku snagu (16 ventilski motor je proizvodio 137 KS) automobil je bio izuzetno agilan, što nije karakterisalo model Prelude u poredjenju sa tržišnim konkurentima, odnosno sve dok nisu predstavljeni VTEC motori.
Treća generacija modela Prelude je bila slična sa drugom, uz izuzetak da je na pojedinim modelima dobila sistem upravljanja na sva četiri točka, a noviteti su bili i 2-litarski SOHC motor sa karburatorom, uz opcioni B20A DOHC motor sa elektronskom kontrolom ubrizgavanja, koji je 1990. i 1991. nakon revizija dobio neznatno veću radnu zapreminu i poneo fabričku oznaku B21A.
Sistem upravljanja na sva četiri točka kod treće generacije modela Prelude je bio izvanredan inžinjerski poduhvat sam po sebi. Zaključno sa 2006. godinom, taj model je bio jedini serijski proizvoden model sa ovakvim sistemom u mehaničkoj izvedbi, to jest, u takvoj izvedbi da je upravljač uvek bio u direktnoj vezi sa točkovima na zadnjoj osovini. Modelom Prelude sa aktivnim upravljanjem na svim točkovima je bilo veoma lako upravljati, što nije bio slučaj sa mnogim drugim modelima koji su imali indirektnu, odnosno elektronsku kontrolu upravljanja na svim točkovima.
Treća generacija modela Prelude je takodje imala i neka dizajnerska rešenja na eksterijeru koja treba pomenuti. Prednja hauba je tako dizajnirana da je njena linija bila najniža od svih tadašnjih modela sa prednjim pogonom na svetu, što je pružalo bolju vidljivost napred. Koeficijent otpora kretanju je bio takav da je stabilnost bila vrhunska pri velikim brzinama.
Još jedan jedinstveni strukturni element treće generacije modela Prelude bio je čelik visoke čvrstoće upotrebljen za 6 krovnih stubova. Stubovi su bili tako tanki da je ukupan ugao vidljivosti iz perspektive vozača iznosila 326º. Neki ovaj model Prelude nazivaju “baby NSX” obzirom na neke zajedničke elemente dizajna, kao shto je odlična vidljivost napred zbog niske siluete haube, sličnost prednjeg dela automobila, kao i sličnost u pogledu podešenosti sistema vešanja (odlična upravljivost uz udobnu vožnju).
Magazin Road & Track je 1987. godine objavio test u kojem je Prelude 2,0Si 4WS, model za 1998. godinu, pobedio u slalomu svaki automobil na tržištu, uključujući i modele Lamborghinija, Ferrarija i Porshe-a. Prelude je prošao slalom brzinom od 105,4 km/h, što je bio iznenadjujuće dobar rezultat za to vreme. Primera radi, model Corvette iz 1998. godine je isti slalom odradio maksimalnom brzinom od 104,4 km/h.
Magazin Wheels je 1987. proglasio model Prelude
za automobil godine.
<a href="http://tinypic.com?ref=2qvrswz" target="_blank"><img src="http://i52.tinypic.com/2qvrswz.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
U novembru 1989. je Honda Prelude doživela blagi redizajn i dobila novi izgled u odnosu na treću generaciju iz perioda 1987-1988.
<a href="http://tinypic.com?ref=2s0zdx2" target="_blank"><img src="http://i56.tinypic.com/2s0zdx2.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Promene su bile najevidentnije na zadnjoj svetlosnoj grupi, jer su zadnja štop svetla dobila veće dimenzije uz bela stakla migavaca za razliku od predjašnjih koja su bila narandzaste boje.
Prednji branik na modelu Prelude iz 1990. godine je takodje promenjen, uz izmenjeni dizajn parkirnih svetala i stakla prednjih migavaca koja su od revizije takodje bele boje.
Honda je 1990. godine predstavila model Prelude SiStates.
<a href="http://tinypic.com?ref=4l1253" target="_blank"><img src="http://i56.tinypic.com/4l1253.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Ovaj model je bio izradjen u veoma ograničenoj seriji, a imao je 4WS (aktivno upravljanje na sva četiri točka), ALB (ABS), diferencijal sa ograničenim proklizavanjem (LSD), kao i kožom presvučeni upravljač i ručicu menjača. Dodatna zvučna izolacija je dodata na pozharni zid i unutrašnju stranu haube, kao i brisač i prskalica na zadnjem vetrobranu, i mnogo drugih opcija koje su inače bila dodatna oprema. Ovaj model je imao jedinstveni B21A motor koji se prozvodio jedino za model SiStates. Ovaj model je bio dostupan jedino u Japanu.
1991 godina
<a href="http://tinypic.com?ref=4j1f0m" target="_blank"><img src="http://i55.tinypic.com/4j1f0m.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Detaljno preradjena, četvrta generacija modela Prelude je predstavljena 1991. godine, odnosno 1992. godine van teritorije Japana. Automobil je imao raspodelu masa od 58% na prednjoj odnosno 42% na zadnjoj osovini. Pogon upravljanjem na svim točkovima je promenjen i sada se radilo o elektronski kontrolisanom sistemu. Radna zapremina motora je povećana sa 2,1 na 2,2, litra za osnovni S model (motor SOHC F22A1 sa 135 KS @ 5200 rpm i 193 Nm @ 4000 rpm), odnosno za VTEC model (DOHC VTEC H22A sa 190 KS @ 6800 rpm i 212 Nm @ 5500 rpm). Za model Si je predstavljen motor zapremine 2,3 litra koji je bio manje orjentisan ka visokim performansama (DOHC H23A1, 160 KS @ 5800 rpm i 212 Nm @ 5300 rpm). Model VTEC je imao unapredjen kočioni sistem, sa rotorima prečnika 10,3” napred odnosno 11,1” nazad, uz povećane kočione čeljusti i kočioni pločice, slično onima iz modela Acura Vigor.
U Velikoj Britaniji je takodje bio u ponudi i 2,0i model sa 136 KS. Godina 1993. je bila poslednja u kojoj je bilo upotrebljeno ime Si-VTEC, jer je od 1994. godine u upotrebi ostao samo naziv VTEC koji se nije menjao do kraja proizvodnje tadašnje generacije modela Prelude. Model Prelude 2,2 VTEC se vrlo često pogrešno oslovljavao sa Vti. U Kanadi je model Si poneo oznaku SR, a modeli VTEC su označavani kao SR-V.
Ovaj model je takodje označio kraj za “preklapajuće” prednje farove i mnoge druge elemente dizajna koji su vec bili postali standardni znak raspoznavanja modela Prelude. Zadnji deo nije više bio tako ravan i širok, vec je postao više zaobljen uz poprilično visoku bočnu liniju. Prednji deo automobila je postao širi uz fiksno postavljene prednje farove. Stakleni krov je ustupio mesto čeličnom sa klizajućim šiberom koji se nije više uvlačio u unutrašnjost automobila, već se povlačio unazad, preko zadnjeg dela krova. Ovo je u praksi imalo svojevrstan efekat spojlera, koji je u toj poziciji umanjivao nivo buke u kabini u toku vožnje.
Kontrolna tabla novog modela je opšteprihvaćena kao izvanredan stilski detalj nove generacije.
<a href="http://tinypic.com?ref=4t693q" target="_blank"><img src="http://i52.tinypic.com/4t693q.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Protezala se celom širinom kabine istom visinom, inkorporirajuci sve pokazivače i indikatore. Pozadinsko plavo osvetljenje table predstavljeno po prvi put u trećoj generaciji je zadržano i na novoj generaciji. Modeli iz kasnijih godina proizvodnje (od 1994. godine) su takodje imali i svetleće igle obrtomera i brzinomera. Za Japanski model Prelude kao opcioni deo opreme nudio se i TV tuner, sa ekranom ugradjenim u centralnu konzolu. Japanska verzija je takodje imala neke dodatne opcije koje se nisu mogle naći na listi dodatne opreme za model Prelude za američko tržište, mada su neke od opcija ponudjene za Kanadsko tržište. Na primer, Japanska Prelude je imala grejače spoljašnjih retrovizora sa elektronski kontrolisanim preklapanjem ka staklima, kao i brisač na zadnjom vetrobranu, dok je verzija za kanadsko tržište nudila opciona sedišta sa grejačima. Četvrta generacija modela Prelude deli elemente vešanja sa petom (1994-1997) i šestom (1998-2002) generacijom Honde Accord.
U Velikoj Britaniji Hondu Prelude većina entuzijasta sportskih automobila nikada nije smatrala dobrim izborom., već su se radije okretali savremenijoj Toyoti MR-2 i ostalim rivalima iz klase. Ovome je verovatno doprinela unutrašnjost Prelude zbog zvukova iz tapacirunga, mada je ovaj model stalno bio u senci jačih modela Honde kao shto su bili Civic Type-R, NSX i nešto kasnije S2000. Ipak, Prelude je izuzetno kompetitivan model obzirom na stil, njenu brzinu i kvalitet izrade, zbog čega je uspela da dostigne status kultnog automobila u Velikoj Britaniji i SAD-u, gde uvek postoji velika potražnja za sportskim automobilima u verziji sa manuelnim menjačem.
1997 godina
<a href="http://tinypic.com?ref=rkpl39" target="_blank"><img src="http://i53.tinypic.com/rkpl39.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Peta generacija Honde Prelude je poboljšana verzija četvrte, uz novi dizajn eksterijera i vozne karakteristike. Tokom 2001. godine prestala je proizvodnja modela Prelude.
Peta generacija je zadržala FF postavku (Front engine, Front wheel drive – motor i pogon na prednjoj osovini), sa nezavisnim prednjim vešanjem. Automobil je imao raspodelu masa po osovinama od 63/37 % napred/nazad. Svi modeli pete generacije Prelude su imale aluminijumske točkove prečnika 16”, sa 205/50/R16 gumama, izuzev modela Xi (čelični točkovi od 14” sa 195/65/R14 gumama) i Si (aluminijumski točkovi od 15” sa all-season gumama 195/60/R15). Za razliku od modela za SAD tržište, japanska verzija Prelude pete generacije je imala brisač na zadnjem vetrobranu (osim modela Xi). Svi modeli su imale prednje kočnice prečnika 11,1” koje su bile standardne na modelu VTEC iz ’96. godine, a točkovi su sada bili sa 5 šrafova za razliku od onih sa 4 šrafa na starijoj generaciji. Peta generacija Prelude je sa namerom dizajnirana tako da podseća na treću generaciju iz kasnih ’80-ih {mosimage}godina, obzirom na manji broj prodatih primeraka četvrte generacije, jer je fabrika smatrala da je dizajn četvrte generacije lošije prihvaćen na tržištu. Peta generacija je sastavljana i isporučivana u mnoge delove sveta, uključujući izmedju ostalih i Japan, Veliku Britaniju, SAD i Nemačku. Svi modeli i izvedbe su zadržali BB oznaku šasije (BB5-BB9) i imali motor iz serije H ili F. Modeli koji su bili dostupni na japanskom tržištu su uključivali: SiR (10,6), Xi (8,8), Si (9,2), SiR S-Spec (11,0) i Type S (11,0). Na tržištu SAD-a je bio dostupan osnovni model kao i Type SH. Za kanadsko tržište su nudjeni osnovni model i Type SX. Na tržištu Evrope su u ponudi bili modeli 2,0i (9,5) kao i 2,2 VTi VTEC (10,0), a u Australiji modeli Si (10,0) i VTi-R (10,0). Svi modeli pete generacije Prelude su imali motore iz serije H22A, osim: Xi (F22B), Si (F22B), 2,0i (F20A), Si (F22Z). Verzija BB5 je nosila oznaku Xi, a Si oznaku 2WS. Verzija BB6 je nosila oznaku SiR-2WS, SiR S-spec, Type S, Base model, Type SH, SE, kao i 2,2 VTi VTEC 2WS. Verzija BB7 je nosila oznaku Si-4WS, a BB8 SiR-4WS i 2,2 VTi VTEC-4WS. Sve verzije pete generacije modela Prelude su imale rezervoar za gorivo zapremine 60 litara.
Jedna verzija pete generacije Prelude, model Type S, bila je dostupna samo na japanskom tržištu.
<a href="http://tinypic.com?ref=rvldmo" target="_blank"><img src="http://i55.tinypic.com/rvldmo.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Ovaj model je imao VTEC motor H22A od 2,2 litra radne zapremine, a razvijao je 220 KS @ 7200 rpm i 221 Nm @ 6500 rpm. Sa stepenom kompresije od 11,0:1, prečnikom klipa od 87 mm i hodom klipa od 90,7 mm i sistemom VTEC, otvaranje ventila je bilo podešeno na 12,2 mm / 11,2 mm (usis / izduv). Honda je takodje promenila staru vazdušnu kutiju, tako da je nova imala jako efikasan dizajn koji se zbog svoje funkcije često oslovljavao kao Dynamic Chambering (dinamičko strujanje), uz povećan prečnik leptira na usisu (62 mm u poredjenju sa ranijih 60 mm). Izduvni sistem je takodje detaljno preradjen, nakon čega presek izduvnih cevi nije bio apsolutno kružan, već je dobio cilindrični presek. Katalizator je takodje povećan, kao i prečnik izduvnih cevi sa 50,8 mm na 57 mm. Sa povećanom snagom, sistem vešanja je takodje poboljšan a dodati su i samoventilirajući kočioni diskovi prečnika 15” napred, odnosno 14” nazad. Težina praznog vozila pete generacije modela Prelude iznosila je 1310 kg, uz klirens od 140 mm. Za razliku od modela SiR S-spec koji je imao diferencijal sa ograničenim proklizavanjem (LSD), u model Type S je bila ugradjivana tehnologija poznata kao aktivni sistem prenosa momenta (Active Torque Transfer System) odnosno ATTS, mada je ovaj sistem označavan i sa DYCS i Active Electronic Limited Slip Differential (misnomer). Odnosi u prenosnom mehanizmu za model Type S su bili isti kao i kod ostalih iz pete generacije Prelude sa manuelnim menjačem, izuzev modela 2,2 VTi VTEC sa 5-brzinskim manuelnim menjačem koji je imao prenosni odnos (FD) od 4,266. Type S je takodje imao ABS sistem aktivne kontrole koji se razlikovao od “standardnih” ABS sistema na ostalim modelima pete generacije. Unutrašnjost je bila obložena kožom sa izvezenim logoima crvene boje. Kao opcija se nudilo i proshivanje oznake modela na sedištima. Dizajn eksterijera pete generacije modela Prelude je bio uglavnom standardan za sve modele. Svi modeli iz generacije su imali šiber osim modela Type S.
Samo još jedan model Honde je bio izradjivan sa motorima iz H serije, i taj motor je bio poslednji iz svoje serije do predstavljanja K serije. Accord Type R/Rx/Torneo su imali poslednju generaciju motora iz H serije, koji je bio rafiniraniji u odnosu na prethodnika a čija je proizvodnja trajala od 1998. do 2002. godine, kad je eksterijer detaljno redizajniran i predstavljena K serija.
Peta generacija modela Prelude za američko tržište je dobila bolje motore, uz VTEC H22A4, koji je bio evoluirana verzija motora H22A1, a koji je razvijao 195 KS @ 7000 rpm i 212 Nm @ 5250 rpm i proizvodio od 1997. do 1999. godine. Njega je zamenila blago poboljšana verzija motora koji je razvijao 200 KS @ 7000 rpm i 212 Nm @ 5250 rpm, sa stepenom kompresije od 10,0:1, a koji se proizvodio od od 1999. do 2001. godine. Peta generacija za američko tržište je nosila oznaku Type SH (Super Handling) obzirom na ATTS sistem aktivne raspodele momenta koji je, zajedno sa osnovnim modelom sa manuelnim 5-brzinskim menjačem, delio istu menjačku kutiju sa modelima za japansko tržište koji su nosili oznake Type S i SiR-S. Ovaj sistem je donekle pomogao Hondi da prevazidje probleme pogona na prednjim točkovima, a magazin “Car and Driver” je 1997. godine proglasio model Prelude Type SH za najupravljiviji model sa cenom ispod 30000 $.
Bezbednost
U Australiji je u periodu od 1983. do 2002. godine Hondin model Prelude u ispitivanju bezbednosti polovnih automobile dobio sledeće ocene:
* Prelude (1983-1996) – osrednji nivo zaštite putnika
* Prelude (1997-2002) – nivo zaštite značajno iznad proseka
Hondu Prelude je magazine “Car and Driver” postavljao na listu deset najboljih automobila godine čak deset puta, u periodima od 1984. do 1986. odnosno 1992. do 1998. godine.
Tokom godina, nekoliko nemačkih kompanija je radilo naknadne konverzije modela Prelude u kabriolet izvedbu. Trenutno je moguće konvertovati modele Prelude prve, druge i četvrte generacije.
Prvu generaciju Prelude je modifikovala nemačka kompanija pod nazivom “Tropic Design”. Ukupno, ova kompanija je konvertovala 47 automobila modela Prelude, od kojih je većina izvezena u Japan i SAD. Veoma mali broj njih je ostao u Evropi, koje su na početku sve bile locirane na teritorije Nemačke. Neke su vremenom prodate u druge zemlje, a zna se da je bar jedna trenutno u Holandiji i jedna u Belgiji.
Drugu generaciju modela Prelude je modifikovala jedna druga kompanija iz Nemačke, koja je konvertovala preko 100 automobila. Koliko je poznato, nijedan model sa DOHC motorom nije konvertovan u kabriolet. U ponudi su bile tri modifikovane verzije - osnovna, zatim jedna sa luksuznijim opcijama, i jedna sa naknadno dodatim aerodinamichkim dodacima na eksterijeru, koji su dodatno doprinosili boljem izgledu modifikovanog modela.
Što se modifikovanja četvrte generacije Prelude tiče, samo oko 15 automobila je konvertovano u kabriolet i to od strane nemačke kompanije “Honda-Autohaus Manfred Ernst”. Nisu poznati detalji što se motorizacije modifikovanih modela tiče, kao ni oko ostalih detalja i specifikacija. Obzirom da ih je konvertovano samo oko 15, smatra se da su ovi primerci ustvari pojedinačno modifikovani po ličnim željama vlasnika.
Honda Prelude
(1978-2001)
1978 godina
<a href="http://tinypic.com?ref=axfcxk" target="_blank"><img src="http://i56.tinypic.com/axfcxk.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Prozvodnja prve generacije Prelude je počela 1978. Bila je treći glavni model u Hondinoj modernoj konstrukciji, priključujući se Civic-u i Accord. Dizajn kola je bio kombinacija trenutnog modela Civic-a i Accord-a. Prelude je bila opremljena sa 1751 cc SOHC CVCC rednim četvorocilindričnim motorom koji je proizvodio 72 hp i 94 torque sa 5-brziniski prenos, kao i 68 hp sa 2-brzinskim automatik menjačem nazvanim Hondamatik.
1983 godina
<a href="http://tinypic.com?ref=mrycll" target="_blank"><img src="http://i52.tinypic.com/mrycll.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Druga generacija modela Prelude je imala “preklapajuće” prednje farove koji su se u neaktivnom stanju uvlačili u karoseriju, što je doprinosilo poboljšanju aerodinamike prednjeg dela i smanjenju vazdušnog otpora kretanju. U aktivnom stanju su prednji farovi značajno povećavali vazdušni otpor kretanja, naročito pri većim brzinama.
Kad se otpočelo sa ugradnjom 2-litarskog DOHC motora, prednja hauba je blago modifikovana obzirom da veći motor nije mogao da stane u motorni prostor prvobitne verzije. Evropska verzija je takodje doživela blage modifikacije na zadnjoj svetlosnoj grupi i prednjim i zadnjim branicima koji su bili farbani u boji koroserije. Obzirom na poprilično malu težinu (1025 kg) i veliku snagu (16 ventilski motor je proizvodio 137 KS) automobil je bio izuzetno agilan, što nije karakterisalo model Prelude u poredjenju sa tržišnim konkurentima, odnosno sve dok nisu predstavljeni VTEC motori.
Treća generacija modela Prelude je bila slična sa drugom, uz izuzetak da je na pojedinim modelima dobila sistem upravljanja na sva četiri točka, a noviteti su bili i 2-litarski SOHC motor sa karburatorom, uz opcioni B20A DOHC motor sa elektronskom kontrolom ubrizgavanja, koji je 1990. i 1991. nakon revizija dobio neznatno veću radnu zapreminu i poneo fabričku oznaku B21A.
Sistem upravljanja na sva četiri točka kod treće generacije modela Prelude je bio izvanredan inžinjerski poduhvat sam po sebi. Zaključno sa 2006. godinom, taj model je bio jedini serijski proizvoden model sa ovakvim sistemom u mehaničkoj izvedbi, to jest, u takvoj izvedbi da je upravljač uvek bio u direktnoj vezi sa točkovima na zadnjoj osovini. Modelom Prelude sa aktivnim upravljanjem na svim točkovima je bilo veoma lako upravljati, što nije bio slučaj sa mnogim drugim modelima koji su imali indirektnu, odnosno elektronsku kontrolu upravljanja na svim točkovima.
Treća generacija modela Prelude je takodje imala i neka dizajnerska rešenja na eksterijeru koja treba pomenuti. Prednja hauba je tako dizajnirana da je njena linija bila najniža od svih tadašnjih modela sa prednjim pogonom na svetu, što je pružalo bolju vidljivost napred. Koeficijent otpora kretanju je bio takav da je stabilnost bila vrhunska pri velikim brzinama.
Još jedan jedinstveni strukturni element treće generacije modela Prelude bio je čelik visoke čvrstoće upotrebljen za 6 krovnih stubova. Stubovi su bili tako tanki da je ukupan ugao vidljivosti iz perspektive vozača iznosila 326º. Neki ovaj model Prelude nazivaju “baby NSX” obzirom na neke zajedničke elemente dizajna, kao shto je odlična vidljivost napred zbog niske siluete haube, sličnost prednjeg dela automobila, kao i sličnost u pogledu podešenosti sistema vešanja (odlična upravljivost uz udobnu vožnju).
Magazin Road & Track je 1987. godine objavio test u kojem je Prelude 2,0Si 4WS, model za 1998. godinu, pobedio u slalomu svaki automobil na tržištu, uključujući i modele Lamborghinija, Ferrarija i Porshe-a. Prelude je prošao slalom brzinom od 105,4 km/h, što je bio iznenadjujuće dobar rezultat za to vreme. Primera radi, model Corvette iz 1998. godine je isti slalom odradio maksimalnom brzinom od 104,4 km/h.
Magazin Wheels je 1987. proglasio model Prelude
za automobil godine.
<a href="http://tinypic.com?ref=2qvrswz" target="_blank"><img src="http://i52.tinypic.com/2qvrswz.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
U novembru 1989. je Honda Prelude doživela blagi redizajn i dobila novi izgled u odnosu na treću generaciju iz perioda 1987-1988.
<a href="http://tinypic.com?ref=2s0zdx2" target="_blank"><img src="http://i56.tinypic.com/2s0zdx2.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Promene su bile najevidentnije na zadnjoj svetlosnoj grupi, jer su zadnja štop svetla dobila veće dimenzije uz bela stakla migavaca za razliku od predjašnjih koja su bila narandzaste boje.
Prednji branik na modelu Prelude iz 1990. godine je takodje promenjen, uz izmenjeni dizajn parkirnih svetala i stakla prednjih migavaca koja su od revizije takodje bele boje.
Honda je 1990. godine predstavila model Prelude SiStates.
<a href="http://tinypic.com?ref=4l1253" target="_blank"><img src="http://i56.tinypic.com/4l1253.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Ovaj model je bio izradjen u veoma ograničenoj seriji, a imao je 4WS (aktivno upravljanje na sva četiri točka), ALB (ABS), diferencijal sa ograničenim proklizavanjem (LSD), kao i kožom presvučeni upravljač i ručicu menjača. Dodatna zvučna izolacija je dodata na pozharni zid i unutrašnju stranu haube, kao i brisač i prskalica na zadnjem vetrobranu, i mnogo drugih opcija koje su inače bila dodatna oprema. Ovaj model je imao jedinstveni B21A motor koji se prozvodio jedino za model SiStates. Ovaj model je bio dostupan jedino u Japanu.
1991 godina
<a href="http://tinypic.com?ref=4j1f0m" target="_blank"><img src="http://i55.tinypic.com/4j1f0m.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Detaljno preradjena, četvrta generacija modela Prelude je predstavljena 1991. godine, odnosno 1992. godine van teritorije Japana. Automobil je imao raspodelu masa od 58% na prednjoj odnosno 42% na zadnjoj osovini. Pogon upravljanjem na svim točkovima je promenjen i sada se radilo o elektronski kontrolisanom sistemu. Radna zapremina motora je povećana sa 2,1 na 2,2, litra za osnovni S model (motor SOHC F22A1 sa 135 KS @ 5200 rpm i 193 Nm @ 4000 rpm), odnosno za VTEC model (DOHC VTEC H22A sa 190 KS @ 6800 rpm i 212 Nm @ 5500 rpm). Za model Si je predstavljen motor zapremine 2,3 litra koji je bio manje orjentisan ka visokim performansama (DOHC H23A1, 160 KS @ 5800 rpm i 212 Nm @ 5300 rpm). Model VTEC je imao unapredjen kočioni sistem, sa rotorima prečnika 10,3” napred odnosno 11,1” nazad, uz povećane kočione čeljusti i kočioni pločice, slično onima iz modela Acura Vigor.
U Velikoj Britaniji je takodje bio u ponudi i 2,0i model sa 136 KS. Godina 1993. je bila poslednja u kojoj je bilo upotrebljeno ime Si-VTEC, jer je od 1994. godine u upotrebi ostao samo naziv VTEC koji se nije menjao do kraja proizvodnje tadašnje generacije modela Prelude. Model Prelude 2,2 VTEC se vrlo često pogrešno oslovljavao sa Vti. U Kanadi je model Si poneo oznaku SR, a modeli VTEC su označavani kao SR-V.
Ovaj model je takodje označio kraj za “preklapajuće” prednje farove i mnoge druge elemente dizajna koji su vec bili postali standardni znak raspoznavanja modela Prelude. Zadnji deo nije više bio tako ravan i širok, vec je postao više zaobljen uz poprilično visoku bočnu liniju. Prednji deo automobila je postao širi uz fiksno postavljene prednje farove. Stakleni krov je ustupio mesto čeličnom sa klizajućim šiberom koji se nije više uvlačio u unutrašnjost automobila, već se povlačio unazad, preko zadnjeg dela krova. Ovo je u praksi imalo svojevrstan efekat spojlera, koji je u toj poziciji umanjivao nivo buke u kabini u toku vožnje.
Kontrolna tabla novog modela je opšteprihvaćena kao izvanredan stilski detalj nove generacije.
<a href="http://tinypic.com?ref=4t693q" target="_blank"><img src="http://i52.tinypic.com/4t693q.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Protezala se celom širinom kabine istom visinom, inkorporirajuci sve pokazivače i indikatore. Pozadinsko plavo osvetljenje table predstavljeno po prvi put u trećoj generaciji je zadržano i na novoj generaciji. Modeli iz kasnijih godina proizvodnje (od 1994. godine) su takodje imali i svetleće igle obrtomera i brzinomera. Za Japanski model Prelude kao opcioni deo opreme nudio se i TV tuner, sa ekranom ugradjenim u centralnu konzolu. Japanska verzija je takodje imala neke dodatne opcije koje se nisu mogle naći na listi dodatne opreme za model Prelude za američko tržište, mada su neke od opcija ponudjene za Kanadsko tržište. Na primer, Japanska Prelude je imala grejače spoljašnjih retrovizora sa elektronski kontrolisanim preklapanjem ka staklima, kao i brisač na zadnjom vetrobranu, dok je verzija za kanadsko tržište nudila opciona sedišta sa grejačima. Četvrta generacija modela Prelude deli elemente vešanja sa petom (1994-1997) i šestom (1998-2002) generacijom Honde Accord.
U Velikoj Britaniji Hondu Prelude većina entuzijasta sportskih automobila nikada nije smatrala dobrim izborom., već su se radije okretali savremenijoj Toyoti MR-2 i ostalim rivalima iz klase. Ovome je verovatno doprinela unutrašnjost Prelude zbog zvukova iz tapacirunga, mada je ovaj model stalno bio u senci jačih modela Honde kao shto su bili Civic Type-R, NSX i nešto kasnije S2000. Ipak, Prelude je izuzetno kompetitivan model obzirom na stil, njenu brzinu i kvalitet izrade, zbog čega je uspela da dostigne status kultnog automobila u Velikoj Britaniji i SAD-u, gde uvek postoji velika potražnja za sportskim automobilima u verziji sa manuelnim menjačem.
1997 godina
<a href="http://tinypic.com?ref=rkpl39" target="_blank"><img src="http://i53.tinypic.com/rkpl39.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Peta generacija Honde Prelude je poboljšana verzija četvrte, uz novi dizajn eksterijera i vozne karakteristike. Tokom 2001. godine prestala je proizvodnja modela Prelude.
Peta generacija je zadržala FF postavku (Front engine, Front wheel drive – motor i pogon na prednjoj osovini), sa nezavisnim prednjim vešanjem. Automobil je imao raspodelu masa po osovinama od 63/37 % napred/nazad. Svi modeli pete generacije Prelude su imale aluminijumske točkove prečnika 16”, sa 205/50/R16 gumama, izuzev modela Xi (čelični točkovi od 14” sa 195/65/R14 gumama) i Si (aluminijumski točkovi od 15” sa all-season gumama 195/60/R15). Za razliku od modela za SAD tržište, japanska verzija Prelude pete generacije je imala brisač na zadnjem vetrobranu (osim modela Xi). Svi modeli su imale prednje kočnice prečnika 11,1” koje su bile standardne na modelu VTEC iz ’96. godine, a točkovi su sada bili sa 5 šrafova za razliku od onih sa 4 šrafa na starijoj generaciji. Peta generacija Prelude je sa namerom dizajnirana tako da podseća na treću generaciju iz kasnih ’80-ih {mosimage}godina, obzirom na manji broj prodatih primeraka četvrte generacije, jer je fabrika smatrala da je dizajn četvrte generacije lošije prihvaćen na tržištu. Peta generacija je sastavljana i isporučivana u mnoge delove sveta, uključujući izmedju ostalih i Japan, Veliku Britaniju, SAD i Nemačku. Svi modeli i izvedbe su zadržali BB oznaku šasije (BB5-BB9) i imali motor iz serije H ili F. Modeli koji su bili dostupni na japanskom tržištu su uključivali: SiR (10,6), Xi (8,8), Si (9,2), SiR S-Spec (11,0) i Type S (11,0). Na tržištu SAD-a je bio dostupan osnovni model kao i Type SH. Za kanadsko tržište su nudjeni osnovni model i Type SX. Na tržištu Evrope su u ponudi bili modeli 2,0i (9,5) kao i 2,2 VTi VTEC (10,0), a u Australiji modeli Si (10,0) i VTi-R (10,0). Svi modeli pete generacije Prelude su imali motore iz serije H22A, osim: Xi (F22B), Si (F22B), 2,0i (F20A), Si (F22Z). Verzija BB5 je nosila oznaku Xi, a Si oznaku 2WS. Verzija BB6 je nosila oznaku SiR-2WS, SiR S-spec, Type S, Base model, Type SH, SE, kao i 2,2 VTi VTEC 2WS. Verzija BB7 je nosila oznaku Si-4WS, a BB8 SiR-4WS i 2,2 VTi VTEC-4WS. Sve verzije pete generacije modela Prelude su imale rezervoar za gorivo zapremine 60 litara.
Jedna verzija pete generacije Prelude, model Type S, bila je dostupna samo na japanskom tržištu.
<a href="http://tinypic.com?ref=rvldmo" target="_blank"><img src="http://i55.tinypic.com/rvldmo.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
Ovaj model je imao VTEC motor H22A od 2,2 litra radne zapremine, a razvijao je 220 KS @ 7200 rpm i 221 Nm @ 6500 rpm. Sa stepenom kompresije od 11,0:1, prečnikom klipa od 87 mm i hodom klipa od 90,7 mm i sistemom VTEC, otvaranje ventila je bilo podešeno na 12,2 mm / 11,2 mm (usis / izduv). Honda je takodje promenila staru vazdušnu kutiju, tako da je nova imala jako efikasan dizajn koji se zbog svoje funkcije često oslovljavao kao Dynamic Chambering (dinamičko strujanje), uz povećan prečnik leptira na usisu (62 mm u poredjenju sa ranijih 60 mm). Izduvni sistem je takodje detaljno preradjen, nakon čega presek izduvnih cevi nije bio apsolutno kružan, već je dobio cilindrični presek. Katalizator je takodje povećan, kao i prečnik izduvnih cevi sa 50,8 mm na 57 mm. Sa povećanom snagom, sistem vešanja je takodje poboljšan a dodati su i samoventilirajući kočioni diskovi prečnika 15” napred, odnosno 14” nazad. Težina praznog vozila pete generacije modela Prelude iznosila je 1310 kg, uz klirens od 140 mm. Za razliku od modela SiR S-spec koji je imao diferencijal sa ograničenim proklizavanjem (LSD), u model Type S je bila ugradjivana tehnologija poznata kao aktivni sistem prenosa momenta (Active Torque Transfer System) odnosno ATTS, mada je ovaj sistem označavan i sa DYCS i Active Electronic Limited Slip Differential (misnomer). Odnosi u prenosnom mehanizmu za model Type S su bili isti kao i kod ostalih iz pete generacije Prelude sa manuelnim menjačem, izuzev modela 2,2 VTi VTEC sa 5-brzinskim manuelnim menjačem koji je imao prenosni odnos (FD) od 4,266. Type S je takodje imao ABS sistem aktivne kontrole koji se razlikovao od “standardnih” ABS sistema na ostalim modelima pete generacije. Unutrašnjost je bila obložena kožom sa izvezenim logoima crvene boje. Kao opcija se nudilo i proshivanje oznake modela na sedištima. Dizajn eksterijera pete generacije modela Prelude je bio uglavnom standardan za sve modele. Svi modeli iz generacije su imali šiber osim modela Type S.
Samo još jedan model Honde je bio izradjivan sa motorima iz H serije, i taj motor je bio poslednji iz svoje serije do predstavljanja K serije. Accord Type R/Rx/Torneo su imali poslednju generaciju motora iz H serije, koji je bio rafiniraniji u odnosu na prethodnika a čija je proizvodnja trajala od 1998. do 2002. godine, kad je eksterijer detaljno redizajniran i predstavljena K serija.
Peta generacija modela Prelude za američko tržište je dobila bolje motore, uz VTEC H22A4, koji je bio evoluirana verzija motora H22A1, a koji je razvijao 195 KS @ 7000 rpm i 212 Nm @ 5250 rpm i proizvodio od 1997. do 1999. godine. Njega je zamenila blago poboljšana verzija motora koji je razvijao 200 KS @ 7000 rpm i 212 Nm @ 5250 rpm, sa stepenom kompresije od 10,0:1, a koji se proizvodio od od 1999. do 2001. godine. Peta generacija za američko tržište je nosila oznaku Type SH (Super Handling) obzirom na ATTS sistem aktivne raspodele momenta koji je, zajedno sa osnovnim modelom sa manuelnim 5-brzinskim menjačem, delio istu menjačku kutiju sa modelima za japansko tržište koji su nosili oznake Type S i SiR-S. Ovaj sistem je donekle pomogao Hondi da prevazidje probleme pogona na prednjim točkovima, a magazin “Car and Driver” je 1997. godine proglasio model Prelude Type SH za najupravljiviji model sa cenom ispod 30000 $.
Bezbednost
U Australiji je u periodu od 1983. do 2002. godine Hondin model Prelude u ispitivanju bezbednosti polovnih automobile dobio sledeće ocene:
* Prelude (1983-1996) – osrednji nivo zaštite putnika
* Prelude (1997-2002) – nivo zaštite značajno iznad proseka
Hondu Prelude je magazine “Car and Driver” postavljao na listu deset najboljih automobila godine čak deset puta, u periodima od 1984. do 1986. odnosno 1992. do 1998. godine.
Tokom godina, nekoliko nemačkih kompanija je radilo naknadne konverzije modela Prelude u kabriolet izvedbu. Trenutno je moguće konvertovati modele Prelude prve, druge i četvrte generacije.
Prvu generaciju Prelude je modifikovala nemačka kompanija pod nazivom “Tropic Design”. Ukupno, ova kompanija je konvertovala 47 automobila modela Prelude, od kojih je većina izvezena u Japan i SAD. Veoma mali broj njih je ostao u Evropi, koje su na početku sve bile locirane na teritorije Nemačke. Neke su vremenom prodate u druge zemlje, a zna se da je bar jedna trenutno u Holandiji i jedna u Belgiji.
Drugu generaciju modela Prelude je modifikovala jedna druga kompanija iz Nemačke, koja je konvertovala preko 100 automobila. Koliko je poznato, nijedan model sa DOHC motorom nije konvertovan u kabriolet. U ponudi su bile tri modifikovane verzije - osnovna, zatim jedna sa luksuznijim opcijama, i jedna sa naknadno dodatim aerodinamichkim dodacima na eksterijeru, koji su dodatno doprinosili boljem izgledu modifikovanog modela.
Što se modifikovanja četvrte generacije Prelude tiče, samo oko 15 automobila je konvertovano u kabriolet i to od strane nemačke kompanije “Honda-Autohaus Manfred Ernst”. Nisu poznati detalji što se motorizacije modifikovanih modela tiče, kao ni oko ostalih detalja i specifikacija. Obzirom da ih je konvertovano samo oko 15, smatra se da su ovi primerci ustvari pojedinačno modifikovani po ličnim željama vlasnika.
